Om de geschiedenis van ons dorp weer te geven zullen we hier werken met een tijdlijn.

Iedere foto of document die geplaatst word op de tijdlijn zal bij benadering geschat worden qua tijdsgeest. Via de mailbox hierboven kan je altijd reageren als er naar jouw mening een andere of een preciezere datum bij de foto of het document hoort.  We beginnen met een document dat we terugvonden in her gemeentearchief uit 1799.

1799     Burgemeester Albert Goossens

In 1794 behaalden de Fransen een beslissende overwinning te Fleurus. “Le Nouveau Régime” zou ons dorp twintig jaar overheersen. Voor het eerst horen we spreken over  “commune” of “citoyen” wat betekende gemeente of burger.

We beginnen onze reis in het verleden met het oudste boek dat we terugvonden in ons gemeentearchief.
Het is een volksregister van 17 maart 1799. Ondanks dat de tekst in het oud-Nederlands werd opgesteld zitten we ten tijde van de Franse Republiek. We waagden ons aan een vertaling.

 “Register der  Gemeynte van St Quintens Lennick”
(Register van de gemeente Sint-Kwintens-Lennik)
Behelzende de Naemen van dito Inwoonders.
(Bevat de namen van deze inwoners)
Den Nomber van hunne Woonplaetzen.
(Het aantal woonplaatsen.)
De Personéle huerSomme Diër, het Beloop hun’er Gagiën.
(De persoonlijke huursom, het beloop van hun wedde)
De In hunnen Dienst hebbende persoonen, hunne Pracht, of zij Getrouwt, Weduwenaer of Jongman zijn Mitsgoeder. (De in hun dienst hebbende personen, hun pracht of zij getrouwd, weduwnaar of jongeman zijn met goederen)
De Kinderen zoo Onder als Boven de Twelf Jaeren met de Persoonen Boven de 60 Jaeren
(De kinderen zowel onder als boven de twaalf jaar en de personen boven de 60 jaar)

Aldaar gedaan en gesloten door ons ondergeschikte agent, adjunct commisssarissen en verdelers van de gemeente Sint-Kwintens-Lennik verklarende gevonden te hebben…

Tekst gaat verder

… in de gemeente. Driehonderd zesendertig woningen. Elfhonderd zevenentachtig livres in persoonlijke huursommen. Vijfenzestig dienstknechten, vijfenvijftig dienstmeiden voor de akkerbouw. Zeshonderd en elf, zowel mannen als vrouwen en weduwenaars. Vijf prag??? (zwangere? )hebbende personen. Vijfhonderd vierenvijftig kinderen onder de twaalf jaar, tweehonderd tweeënvijftig kinderen boven de twaalf jaar en 19 boven de zestien jaar.

17 maart 1799: Lennik telde toen 1558 inwoners (Total Der Zielen 1558). Ondergetekende A Goossens was gemeentesecretaris, de overige waren gemeenteraadsleden. (D2)

Voor Den Jaere 7. van het Fransch Republiek
(Voor het jaar 7 van de Franse Republiek)

In die tijd schreven de notabelen nog veel met hoofdletters in het midden van de zinnen, zelfs in het midden van woorden ( zie huerSomme ). Enkel en alleen omdat dit mooier oogde.
Lange aa klanken werden steeds ae geschreven. De andere lange klinkers werden geschreven zoals uitgesproken (Inwoonders, Persoonen…) (D1)

De Fransen hielden er ook een andere jaartelling op na, hier spreken ze over het jaar 7 opgemaakt in het jaar 8 van de Franse republiek door de toenmalige gemeentesecretaris Goossens.

Opvallend is de munteenheid die werd uitgedrukt in “livres”. De laatste munten in de livre-munteenheid werden gemaakt in het tweede jaar van de republiek (1794) om in 1795 plaats te maken voor de Franse frank.  De livre bleef een wettelijk betaalmiddel in de Kanaaleilanden tot 1834.

De toenmalige burgemeester was heel waarschijnlijk Albert Goossens. Het was ten tijde van de Franse republiek de gewoonte dat de burgemeester eveneens de functie van secretaris op zich nam. Schepenen en gemeenteraadsleden waren Fi De Samblanx, Van Nechel, G. De Munck, Clerinckx en De Cuyper, namen die ons vandaag anno 2017 nog welbekend in de oren klinken (D2).

Het bevolkingsregister was een opsomming van de bevolkingsgroep. Zoveel dienstmeiden, zoveel kinderen onder de twaalf jaar, zoveel kinderen boven de 12 jaar enz.
We lezen eveneens dat G. De Samblanckx de “champêtre”(veldwachter) van het dorp is.
J.B. Jacobs was de “collecteur dezer gemeynte”(gemeenteontvanger). (D3)

   17 maart 1799: Lennik telde toen 1558 inwoners (Total Der Zielen 1558). Ondergetekende A Goossens was gemeentesecretaris, de overige waren gemeenteraadsleden. (D2)

Het bevolkingsregister omvatte een indeling van onze bevolking, aantal kinderen onder en boven 12 jaar, aantal ouderen enz. De som van de gemeentelijke ontvangsten bedroeg twaalf honderd één en dertig Livres. (D3) 

1800

Paul Arconati kasteelheer met een visie

In 1800 werd Paul Arconati, kasteelheer in het kasteel van Gaasbeek, voor de tweede maal tot burgemeester van Brussel verkozen.
Hij was al eens burgemeester van Brussel in 1797, in het jaar vijf van de Franse republiek. 

Kasteel van Gaasbeek 1820                                                         Zegeboog keizer Napoleon Bonaparte 1

Paul Arconati-Visconti versierde het park van het kasteel van Gaasbeek met mooie priëlen en praalbogen. Hij richtte ook de zegeboog ter ere van keizer Bonaparte 1 op. Alleen deze laatste bestaat anno 2017 nog steeds.

Alle andere praalbogen waaraan de markies vele zware sommen besteedde zijn tot puin hervallen en verdwenen.      

 Hij overleed op 20 augustus 1821 en kreeg zijn laatste rustplaats op het kerkhof van Gaasbeek. Achter de kerk vind je dit bijzonder grafmonument van de markies Paul Arconati-Visconti, een voormalig bewoner van het Kasteel van Gaasbeek.

Wie tracht het verweerde grafschrift te lezen, kan de wens van Paul Arconati lezen die zich richt tot de parochianen van Gaasbeek met de vraag hem niet te vergeten en voor hem te bidden voor een eeuwig leven.

De excentrieke baron Paul Arconati Visconti bewoonde het Kasteel van Gaasbeek van 1796 tot 1821. Naarmate de jaren vorderden werd Arconati steeds excentrieker (zie foto onderaan). Enkele voorbeelden:

Na een bezoek aan Turkije in 1810, nam hij de gewoonte aan om zijn gasten te ontvangen in Ottomaanse adellijke klederdracht. Toen een wet voortaan het aanspannen van zes paarden voor een koets als een privilege decreteerde die alleen koning Willem I der Nederlands zich mocht toe-eigenen, spande Arconati voortaan voor zijn koets vijf paarden en een muilezel. Hij trok zich meer en meer terug in een paar vertrekken van het kasteel, dat hij voor het overige verwaarloosde. Hij wijdde zich aan meditatie en af en toe, om zich op de dood voor te bereiden, ging hij in een open doodskist liggen.